आईला पण तेच पाहिजे होते - भाग ४ (1)

[myownstories]

सूचना-प्रिय वाचकांस विनंती आहे की कृपया आपण या मालिकेतील भाग १ पासून वाचण्यास सुरूवात करावी. सदर मालिकेतील प्रत्येक भाग हा मागील भागाशी निगडीत असल्याने कथेचा संदर्भ लक्ष्यात येऊन समजण्यास सोपे जाईल व कथेचा आनंद घेता येईल.

दिनशेनची ती सत्य कथा ऐकून मला त्याचा हेवा वाटायला लागला आणि मी त्याला म्हणालो,​

"तू किती नशीबवान आहेस रे? तुला घरच्या घरी झवायला मिळते आहे. कुठे रांडबाजारत जायची गरज नाही की कोणत्या पोरीला म्हसका मरण्याची आवश्यकता नाही. उठला लंड का जा आईकडे. खरंच माझं ही काम होईल का रे घरी?"​

त्यावर तो म्हणाला,​

"माझ्या काही काही गोष्टी लक्ष्यात आलेल्या आहेत. तू एक काम कर, हे पुस्तक परत घरी घेऊन जा आणि घरी जाऊन वाचून टाक. अजिबात घाबरू नकोस, आणि एक लक्षात ठेव कुछ पाने के लिए कुछ खोना पडता है."​

मला त्याचे बोलने कळेना. मी म्हणालो,​

"तू असा काय बोलतोस?"​

त्यावर तो म्हणाला,​

"तुला पुच्ची पाहिजे आहे की नाही? मग तुला प्रसंगी मार पण खावा लागेल. घरच्यांचे बोलणे खावे लागेल. तुला काही दिवस घराच्या बाहेरही जावे लागेल."​

मी ही म्हणालो,​

"ठिक आहे, काहीही होऊ दे, पण माझी झवायची सोय कर, यार. त्यासाठी काहीही करण्याची माझी तयारी आहे. कोणतेही कष्ट करेन, सर्वांचे बोलणे खाईन, कुणाचाही मार सुद्धा खाईल पण सोय झाली पाहिजे." ​

माझी तळमळ पाहून दिनेश म्हणाला,​

"तू एक लक्ष्यात ठेव, तुला कोणतीही गोष्ट सहजासहजी मिळणार नाही. तुला खूप मनस्ताप, अपमान सहन करावा लागेल, निर्लज्ज व्हावे लागेल कारण जोपर्यंत तू निर्लज्ज होत नाहीस तोपर्यंत तुला घरात झवायला मिळणार नाही. मला माझ्या आईबरोबर शारीरिक संबंध ठेवण्यासाठी सुरूवातीला तिच्यावर दोन वेळेस बलात्कार करावा लागला होता. मी निर्लज्ज होऊन आईच्या मनाविरूद्घ तिला धरले होते, दाबले होते. तिला मागून पडकून तिचे स्तन चोळले होते. मी त्या दिवशी किती टेंशनमध्ये होतो याची कल्पना फक्त मलाच आहे. त्यावेळी एवढी जोखीम पत्करल्यामुळेच मी आता रोज आईला एखाद्या रांडेसारखे झवू शकतो. त्यामुळे प्रचंड कष्ट, मनस्ताप, अपमान, निर्लज्जपणा या गोष्टींची सवय लावून घे."​

त्यानंतर मी लगेच माझी मान हालवली व सर्व गोष्टी करण्याची माझी तयारी असल्याचे त्यास सांगितले.​

दिनेशने मला विचारले,​

"मला सांग, तुला घरातील कोणती स्त्री सर्वांत जास्त आवडते?"​

त्यावर मी म्हणालो, "अरे कोणती म्हणजे काय विचारतोस? आमच्या घरी फक्त दोनच स्त्रीया आहेत, एक म्हणजे माझी आई आणि दुसरी लता, माझी बहीण. पण लता खूप छोटी आहे, फक्त बारा वर्षांची. माझ्यापेक्षा दोन वर्षांनी लहान आहे आणि ती या सर्व गोष्टींविषयी खूप अज्ञान आहे, अजून तिला वयात यायला खूप वेळ आहे."​

त्याने विचारले, "विजय, लता दिसायला कशी आहे?"​

मी बोललो, "माझ्या आईसारखीच अतिशय सुंदर आहे. काही वर्षांनी एकदा वयात आली की ती आईची नक्कलच होणार आहे."​

त्यावर दिनेशने विचारले, ​

"तुझ्या आईचे वय काय आहे आता?"​

मी म्हणालो, "असेल तीस बत्तीस वर्षांची."​

त्यावर तो बोलला, "चेष्टा करतो की काय माझी? इतके कमी वय कसे असेल? तू काहीतरी चुकतो आहेस."​

मला आईचे वय माहीती होते. मी त्याला बोललो,​

"बघ दिनेश, माझ्या आईचे तिच्या सोळाव्या वर्षी म्हणजेच ती दहावी पास झाल्यावर लगेच लग्न झाले होते आणि आता माझे वय चवदा वर्षे आहे. लग्नानंतर दुसऱ्याच वर्षी माझा जन्म झाला होता. म्हणजे ते सतरा आणि माझे चवदा वर्षे पकडून असे बरोबर ३१ वर्षे होतात."​

दिनेश बोलला, "शाब्बास!"​

मला काही कळेना. त्यावर त्याने विचारले,​

"आणि बाबांचे काय वय आहे आता?"​

"बाबांचे वय साधारण चाळीस वर्षे असेल" असे मी म्हणालो.​

त्याने हाताची बोटे मोजली आणि पुटपुटला, "बराच फरक आहे." त्याने मला विचारले,​

"आणि आई दिसायला कशी आहे?"​

मी बोललो, "खूप सुंदर. कारण आमचे सर्वच नातेवाईक बोलतात की सुमन सारखी सुंदर आणि सुशील स्त्री आमच्या सगळया नातेसंबंधात नाही. रंग गोरा-गोमटा, चेहरा सुंदर, कारेभोर डोळे, नाक-ओठ धारकोर आणि लांब केस."​

हे ऐकून दिनेश विचारले, "अरे व्वा! आणि मग बाबा कसे दिसायला आहेत तुझे?" ​

मी म्हणालो, "बाबांचा वर्ण माझ्यासारखा थोडा गव्हाळ आहे व दिसायला ठीक आहेत."​

दिनेश बोलला, "ठीक आहे." ​

त्याने माझ्या खांद्यावर हात ठेवला आणि माझ्याशी बोलू लागला,​

"हे बघ विजय, तू सांगितलेल्या सर्व माहितीनुसार मला असे वाटते की तू तुझ्या आईबरोबर बिनधास्त शारीरिक संबंध ठेवू शकतोस. तिचे वय जास्त नाहीये. एकतीस वर्षे म्हणजे काहीच नाही. तिचे लग्न लवकर झाल्यामुळे आणि लगेच दोन्ही मुले झाल्यामुळे तु मोठा वाटतो आहेस. तुझी शरीरयष्टी उत्तम असल्यामुळे वय जास्त भासत आहे. तुझे वय चवदा वर्षे आणि तुझ्या आईचे वय एकतीस वर्षे. म्हणजे तुमच्या दोघांच्या वयात फक्त सोळा वर्षांचा फरक आहे. तुझ्या आईचे वय खूप कमी आहे.​

अरे, काही काही स्त्रीयांचे लग्नच अठ्ठावीस ते तीस वयानंतर होते आणि त्यानंतर त्यांचा संसार चालू होतो. तिसाव्या वर्षानंतर मग त्यांना झवण्याचा आनंद उपभोगता येतो, त्यांनतर मग काही वर्षांनी मुले होतात  व संसार लांबला जातो. तुझ्या आईचे तसे झाले नाही. तिचे वयाच्या सोळाव्या वर्षी लग्न झाले आणि वयात आल्याबरोबर लगेच तिला झवायला मिळाले. जेवढे लवकर झवायला सुरूवात होते तेवढी कामवासना जास्त काळ टिकते. माझ्या अंदाजानुसार अजून किमान वीस वर्षे तुझ्या आईचे शरीर एकदम निरोगी आणि कामुक राहणार आहे, तिच्या कामवासना पुढील पंचवीस वर्षांपर्यंत एकदम प्रफुल्लित राहणार आहेत. म्हणजे तोपर्यंत तिला रोज कितीही झवले तरी कमी पडणार आहे. ​

साधारणपणे स्त्रीचा चाळीस वर्षे वयानंतर झवण्यातला आनंद थोडा थोडा कमी होऊ लागतो. पन्नास वर्षापर्यंत ती चांगली झवते पण त्यानंतर तिला झवणे नकोसे वाटते. मग कधी तरी आठवडयातून एकदा किंवा दोनदा पुरूषाकडून झवून घेते. माझ्या माहितीप्रमाणे तू जर आईला आता पटवू शकलास तर पुढील वीस वर्षे तुला बिनधास्तपणे झवता येईल. अगदी रोज दोन दोन तास जरी झवला तरी आईला कंटाळा येणार नाही आणि तुलाही मनमुराद झवण्याचा आनंद घेता येईल."​

दिनेशचा हा सर्व हिशोब ऐकून मी चकीत झालो व त्याला विचारले, ​

"एवढे सगळे ज्ञान तुला कसे मिळाले?"​

त्यावर तो म्हणाला,​

"अरे यातील बऱ्याचशा गोष्टी मला माझ्या आईनेच सांगितल्या आहेत आणि सेक्सी पुस्तकांतूनही मी खूप ज्ञान मिळविले आहे. त्यामुळेच तुला नेहमी सांगत आलो आहे की तू भरपूर सेक्सी पुस्तके वाचत रहा."​

मी ही मनात विचार केला की जर मला आई भेटली तर माझं सारं टेंशन दूर होईल आणि पुढची किमान वीस वर्षे मी घरातच रोज तिला झवू शकतो, माझ्या लंडाची पूर्ण तहान भागवू शकतो. ​

नंतर दिनेश बोलला,​

"मला वाटते तुला तुझ्या आईला पटविणे जरा सोपे जाईल. कारण तिचे वय जास्त झालेले नाही आणि अशा वयात कितीही झवायला मिळाले तरी कमीच असते. फक्त तू तिला कसे पटवायचे हाच प्रश्न आहे."​

त्यावर त्याने विचारले, "काय रे, तुझ्याकडे तिचा एखादा फोटो आहे काय?"​

मी म्हणालो, "होय, आहे ना?" आणि मी लगेच माझ्या पाकीटातून आईचा एक फोटो काढून दिनेशला दाखविला. त्याने तो फोटो हातात धरला आणि पाहतच राहिला.​

मी विचारले, "का रे काय झाले?"​

त्यावर त्याने विचारले, "हा फोटो कधीचा आहे?"​

त्यावर मी म्हणालो, "जास्त नाही, एक दोन महिन्यांपूर्वीचा असेल."​

त्याने विचारले, "खरे बोलते आहेस ना तू?"​

मी म्हणालो, "हो नक्की."​

त्यानंतर त्याने तो फोटो दोन्ही हातांत धरला आणि म्हणाला,​

"विजय इकडे ये. आपण त्या झाडाखाली बसू." ​

तो तिथे बसला आणि मी ही त्याच्या शेजारी जावून बसलो. तो आईच्या फोटोकडे एकटक नजरेने पाहत होता. फोटोकडे पाहतच मला म्हणाला,​

"साल्या कुठून नशीब घेवून आलास रे तू? तूझी आई काय माल आहे, राव? तुला याची कल्पना तरी आहे की नाही माहिती नाही. अरे काय दिसते तुझी आई? किती देखणा चेहरा आहे तिचा. मी तर अशी बाईच अजून पाहिलेली नाही. फोटोतच एवढी सौंदर्यवती दिसते तर प्रत्यक्षात किती लावण्यवती असेल? तुझे बाबा तर खूपच भाग्यवान आहेत की ज्यांना इतकी सुंदर बायको मिळाली. मला तर कल्पना सुद्धा करवत नाही की ज्यावेळी सोळाव्या वर्षी तुझ्या आईचे लग्न झाले होते त्यावेळी ती किती किती सुंदर आणि मादक दिसत असेल? तिचे शरीर किती कोमल आणि मादक असेल? तुझ्या बाबांना तिला झवायला किती आनंद येत असेल? काय माल असेल त्यावेळी तुझी आई? बापरे, मी तर चक्कच झालो तुझ्या आईचा फोटो पाहून.​

मी जर तुझ्या बाबांच्या जागी असतो ना, तुला शब्दांत सांगूच शकत नाही काय काय केले असते. मला माफ कर विजय, पण स्त्रीयांच्या बाबतीत मी कोणतेही नाते गोते मानत नाही. मला सगळ्या स्त्रीया सारख्याच. प्रत्येकीमध्ये मी फक्त तिचे शरीरच बघतो. प्लीज मला माफ कर."​

मी म्हणालो,​

"ठीक आहे रे दिनेश. अरे तू तसा आहेस म्हणूनच तुला तुझी आई झवायला मिळाली, तु गेले वर्षभर तिला दिवसरात्र झवतो आहेस. मी तसा विचार केला नाही त्यामुळे तुझ्या एवढा असूनही मी अजूनही एकाही स्त्रीचे नागडे शरीर सुद्धा पाहिले नाही. तू किती पुढे आणि मी अजून किती मागे आहे हे मला आता कळत आहे. तुझे बोलणे ऐकून मला आता माझ्या आईचे महत्त्व, किंमत कळते आहे. मी तिला कधी त्या नजरेने पाहिलेच नव्हते रे. त्यामुळे तिच्यातील सौंदर्य, कोमलता, मादकता मला जाणवलीच नाही."​

त्यावर दिनेश बोलला,​

"अरे मला वाटते जर तुम्ही दोघे शेजारी उभे राहिलात तर नवरा बायकोच वाटतील. तुझ्या शरीरयष्टीमुळे आणि उंचीमुळे तुझ्यात आणि तुझ्या आईच्या वयामध्ये नवीन माणसाला काही फरकच कळणार नाही, कोणीही म्हणणार नाही की ती तुझी आई आहे म्हणून.​

अरे वेड्या, तुझ्या घरी सोन्याची खाण असताना तु लोखंडाच्या शोधात भटकत होतास. तुझ्या घरी एवढी संपत्ती असताना, तू भिकाऱ्यासारखा दुसऱ्यांकडे भिक मागत होतास. काय म्हणावे तुला. खरंच तुझ्या जागेवर मी पाहिजे होतो."​

 हे सर्व ऐकल्यावर माझाच मला राग येऊ लागला. खरंच मी किती मूर्ख होतो? एका स्त्रीला झवण्यासाठी मी कोणत्याही थराला जाण्यास तयार होतो. कितीही पैसा खर्च करण्याची माझी तयारी होती. रांडबाजारासारख्या खराब ठिकाणी जाण्यासही मी उत्सुक होतो. आपल्या स्वतःच्या घरी असणाऱ्या संपत्तीची मला जाणीव नव्हती. याला म्हणतात काखेत कळसा आणि गावाला वळसा. हरणाच्या बेंबीमध्ये कस्तुरी असते पण त्यासाठी ते सगळीकडे वेड्यासारखे फिरत असते. ​

दिनेशच्या बोलण्याने मी पुरता भारावून गेलो होतो. त्यामुळे माझ्या मनात नवचैतन्य निर्माण झाले होते. माझा आत्मविश्वास कित्येक पटीने वाढला होता. मी स्वतःला आता खूप नशीबवान मानत होतो आणि मला स्वतःबद्दल अभिमान वाटू लागला होता.​

दिनेश म्हणाला, ​

"विजय आता तू कोणताही विचार करू नकोस. आधीच तू खूप वेळ वाया घालवला आहेस, तुझं दुःख जर मला आधीच सांगितलं असतं तर खूप पुर्वीच मी तुला तुझी आई मिळवून दिली असती."​

आता दिनेशच्या बोलण्यावर माझा पूर्णपणे विश्वास बसू लागला. तो आता माझा काम सल्लागार बनला होता.​

त्यावर मी त्याला विचारले, "आता मी काय करू? कशी सुरूवात करू?"​

त्यावर दिनेश म्हणाला,​

"आता जर तू मी सांगेल तसे वागलास आणि न चुकता सर्व गोष्टी सांगितल्याप्रमाणे केल्यास तर आठ ते दहा दिवसांतच तुझी आई तुझ्याकडून झवून घेईल. माझ्या माहितीप्रमाणे तू तुझ्या बाबांना खूप घाबरतो, बरोबर की नाही?"​

मी म्हणालो, "हो."​

दिनेशने विचारले, "आणि आईला पण थोडा थोडा घाबरतो ना?"​

मी म्हणालो. "नाही रे, आईला नाही घाबरत."​

तो म्हणाला. "ठीक आहे, आजपासून तुझी वेळ चालू झाली आहे. सर्व प्रथम तू हे पुस्तक परत घरी घेवून जा. आणि हो, हा तुझ्या आईचा फोटो पण घे. पुस्तक वाचताना प्रत्येक पानामध्ये हा फोटो ठेवूनच वाचायला सुरूवात करायची. पुस्तकातील प्रत्येक कथेमध्ये, प्रत्येक चित्रात आईचीच कल्पना करायची. आई हीच तुझी हिरोईन समजून सर्व गोष्टी करायच्या. कोणत्याही परस्थितीत तुला तुझ्या आईला झवायचेच आहे हे ध्येय डोळ्यासमोर ठेवायचे. मला खात्री आहे येत्या दहा दिवसामध्ये तू नक्की जिंकशील आणि मला गोड बातमी देशील." ​

"आता तू घरी जा आणि आईचा फोटो पुस्तकात ठेवून दे आणि पुस्तक तुझ्या पलंगाच्या वरतीच ठेव. आता तू पुढचे दोन दिवस काहीही करायचे नाही. शाळेत सुद्धा येऊ नकोस. फक्त तुझी आई दिवसभरामध्ये म्हणजे चोवीस तासांमध्ये काय काय करते हे पहायचे. तिच्या प्रत्येक हालचालीवर लक्ष ठेवायचे. तिच्या प्रत्येक क्षणाक्षणाच्या कृतींचे निरीक्षण करायचे. एकंदरीत ती पहाटे उठल्यापासून ते रात्री झोपण्यापर्यंत कधी कधी आणि काय काय करते याची इत्यंभूत माहीतीचे टीपण करून ठेव आणि दोन दिवसांनी ती सर्व माहिती घेवून मला भेट. त्यानंतर काय करायचे ते मी तुला सांगेल."​

मी त्याला बोललो,​

"ठीक आहे दिनेश. मी सर्व माहिती घेतो आणि तुला परवा भेटतो. मला खात्री आहे की आजपासून अकराव्या दिवशी मी माझ्या आईला झवलेलो असेल." एवढे बोलून मी घरी निघालो.​

 ​

आता मी माझ्या मनाचा निश्चय केला होता की कोणत्याही परस्थितीत आईला मिळवायचेच. त्यासाठी कोणत्याही परिणामांना सामोरे जाणार, सगळ्या अडचणींचा धीराने सामना करणार आणि आईच्या पुच्चीची ध्येयपूर्ती साध्य करणार. आता माझा आत्मविश्वास वाढला होता.​

घरी गेल्यावर मी कपडे काढली व ते सेक्सी पुस्तक तसेच बेडवर ठेवले आणि फ्रेश व्हायला बाथरूममध्ये गेलो. आज मी विचारही केला नाही की कोणी ते पुस्तक बघेल आणि मग मला बोलतील, मारतील. उलट ते कोणीतरी पहावे आणि एकदाची माझी भिती संपून जावी. मी फ्रेश होवून आलो तरी आई काही माझ्या बेडरूममध्ये आलेली नव्हती. मी पाहिले की पुस्तकही तेथेच पडलेले होते. मी ते कोठेही न लपविण्याचे ठरविले. घरच्या लोकांनाही कळाले पाहिजे की मी आता वयांत आलेलो आहे. ​

दिनेशच्या सांगण्यानुसार आता आईच्या प्रत्येक हालचालींवर लक्ष ठेवले पाहिजे. सर्व घटनांची नोंद केली पाहिजे असा विचार करून मी माझ्या दफ्तरातून एक छोटीशी डायरी काढली आणि त्यामध्ये आईचा सर्व दिनक्रम लिहिण्याचे ठरविले. डायरीच्या पहिल्याच पानावर मी एक मोठा बदाम काढला आणि त्यामध्ये माझी प्रिय आई सुमन आणि कंसात हेमा असे लिहिले आणि त्या बदामामधून एक धनुष्यबाण आरपार जाताना काढला व त्या बाणावर विजय असे नांव लिहिले आणि मी नोंदी करायला सुरूवात केली.

[size=large]क्रमश:
[/size]