आईला पण तेच पाहिजे होते - भाग ३(2)

[myownstories]

आईला पण तेच पाहिजे होते - भाग ३(2)
लेखक : राजेंद्र पाटील ([email protected])
******

सूचना-प्रिय वाचकांस विनंती आहे की कृपया आपण या मालिकेतील भाग १ पासून वाचण्यास सुरूवात करावी. सदर मालिकेतील प्रत्येक भाग हा मागील भागाशी निगडीत असल्याने कथेचा संदर्भ लक्ष्यात येऊन समजण्यास सोपे जाईल व कथेचा आनंद घेता येईल.​

मी थोडी हिम्मत एकवटली आणि हळूच पलंगावरून उठलो. तिचा डान्स चालूच होता. मी पावलांचा आवाज न करता हळू हळू गेलो आणि तिला मागून मिठी मारली. तशी ती बावरली आणि तिने माझ्या मिठीतून सुटण्याचा प्रयत्न केला. मी पण मनाची एकाग्रता करून तिला घट्ट पकडून ठेवले. ती जोरजोरात हातपाय आपटू लागली.

"दिनेश तू हे काय करतोय? तुला लाज वाटते की नाही? तुझे डोके ठिकाणावर आहे की नाही?"​

असे म्हणत ती जोरजोराने मला हिसके देवू लागली. मी ही आता बेभान झालो होतो आणि तिला म्हणालो,​

"मला लाज नाही, आणि तुला लाज आहे का? काय चालले होते तुझे आरश्यासमोर?"​

हे ऐकून ती जरा गप्प झाली. आणि लगेच म्हणाली,​

"तुला काही वाटते का, मी तुझी आई आहे?"​

मी म्हणालो, "म्हणून काय झाले, तू एक स्त्रीच आहेस ना? तू स्त्री आणि मी पुरूष."​

मी आता मनात ठाम निश्चय केला होता की जर आईने सहजासहजी झवून दिले नाही तर तिच्यावर बलात्कारच करायचा. आता तिला सोडायचे नाही. पुढे काय होईल ते बघून घेवू. पण आज तिला झवणारच. ​

असा विचार करून मी हळू हळू तिला चोळू लागलो. तिच्या ढुंगणावर मागून माझ्या लंडाने दाबू लागलो. माझा लंड आता पूर्ण ताठ झाला होता. माझ्या मनात सैतान शिरला होता.​

मी तिला म्हणालो, "तू शहाणी असशील तर मला झवून दे, नाहीतर मीच आरडा ओरडा करून शेजारच्या लोकांना गोळा करेन आणि त्यांना सांगेल की बाबा नाही तर आईने माझ्यावर बलात्कार करण्याचा करण्याचा प्रयत्न केला म्हणून. तू जर मला झवून दिले नाही तर मी तुझ्यावर बलात्कार केल्याशिवाय राहणार नाही. आज मी तुला सोडणान नाही. तुझी पुच्ची फाडल्याशिवाय मला शांती मिळणार नाही."​

असे बोलून मी जोराने तिच्या बोच्यावर माझ्या लंडाचा फटका मारला. माझे असे बोलने ऐकल्यानंतर तीने हळूहळू प्रतिकार करणे कमी केले आणि थोड्या वेळाने तर शांतच झाली व स्वतःचे डोळे मिटून घेतले. ती शांत झाल्यावर तर मी खूपच गरम झालो आणि जनावरासारखा तिच्या शरीरावर तुटून पडलो.​

आयुष्यात पहिल्यांदाच मी स्त्रीच्या शरीराला स्पर्श केला होता आणि ती माझी आई होती. मी तिला खूप चोळू लागलो, तिचे स्तन जोरजोराने दाबू लागलो. ती आता एक शब्दही बोलत नव्हती आणि काही प्रतिकारही करत नव्हती. मग मी तिला फिरवले व माझ्या तोंडासमोर तिचे तोंड आणले आणि तिच्या पाठीला मागे धरून तिचे स्तन माझ्या छातीवर दाबले. मी इतके जोरात दाबले की तिच्या तोंडातून आई..गं.. असा शब्द बाहेर पडला. पण मला कशाचीच पर्वा नव्हती. तिने आपले डोळे बंद केलेले होते. पण मी तर उघड्या नजरेने आपल्या आईचे नागडे शरीर न्याहाळत होतो, दाबत होतो, घासत होतो. ​

मी तिला तसेच ओढत ओढत माझ्या पलंगाजवळ नेले आणि वरती आडवे पाडले. ती खाली पडली होती तरी तिने डोळे उघडले नव्हते. मी पटापटा माझे सर्व कपडे काढले आणि तिच्या अंगावर जावून पडलो. मी पडताच तिच्या तोंडातून मोठ्याने आवाज आला. पण मी त्याच्याकडे दुर्लक्ष केले आणि पुढचा कार्यक्रम चालू केला. मी स्त्रीला प्रथमच झवत होतो पण खूप सेक्सी पुस्तके वाचून व ब्लू फिल्म पाहिल्यामुळे मला कोणत्याही प्रकारची अडचण येत नव्हती. माझा लंड एकदम ताठर झाला होता व मी तो आईच्या पोटावर व मांड्यांवर रगडत होतो. यामुळे हळू हळू तिच्या तोंडातून वेगवेगळे चित्कार बाहेर पडायला सुरूवात झाली. ती हळूहळू कण्हू लागली  होती.​

आता मी पण पूर्ण आत्मविश्वासाने तिला दाबू लागलो होतो. कारण आता तीच्याकडून कोण्त्याही प्रकारचा प्रतिकार होत नव्हता. मी माझा मोठा लंड तिच्या पुच्चीच्या तोंडाजवळ ठेवला आणि झटकन आतमध्ये कोंबला. मला त्यावेळी स्वर्गसुखाचा अनुभव येत होता. मी माझा लंड आत बाहेर करू लागलो, हळूहळू झवण्याचा वेग वाढवू लागलो आणि थोड्या वेळाने खूप वेगात झवल्याने माझ्या लंडातून वीर्याच्या मोठमोठ्या पिचकाऱ्या आईच्या पुच्चीत सोडल्या. त्यानंतरही मी बराच वेळ तिला झवत होतो. नंतर दहा ते पंधरा मिनिटांनी मी झवणे थांबवले व तिच्या नागड्या शरीरावर तसाच पडून राहिलो. ​

मला याबद्दल कोणत्याही प्रकारचा पश्चाताप नव्हता. परंतु माझी आईच नाराज असल्याचे जाणवले कारण तिने अजूनही तिचे डोळे उघडलेले नव्हते. शेवटी मीच हळूच तिच्या अंगावरून बाजूला झालो तसाच बाथरूममध्ये जावून थंड पाण्याने लंड धुतला आणि तोंडावर थोडे पाणी मारले. त्यानंतर मी बाहेर आलो तर आईने अंगावर चादर घेतलेली होती व तशीच पलंगावर पडलेली होती आणि छताकडे तोंड करून एकटक बघत होती. मी बाहेर आलेलो लक्ष्यात येताच तिने पुन्हा आपले डोळे मिटून घेतले. तिला माझ्याशी नजर भिडवण्याची हिम्मत होत नसावी कदाचित. मी तर सर्व लाज लज्जाच सोडून दिली होती. स्वतःच्या आईवर मी बलात्कार केला होता. स्वतःच्या आईला मी घसा घसा झवलो होतो. ​

मी पलंगाशेजारी येवून उभा राहिलो व आईला म्हणालो,​

"आई मला माफ कर, तुला अशा अवस्थेत पाहिल्यामुळे मला स्वतःवर ताबा ठेवता आला नाही आणि पुढे असे घडले. खरं सांग आई मला माफ करशील ना?"​

परंतु आई एक शब्दही बोलत नव्हती आणि कोणत्याही प्रकारची हालचालही करत नव्हती. मग मीच पुढाकार घेवून आईच्या शेजारी बसलो आणि तिचा हात हातात घेतला. तिच्याकडून कोणतीही प्रतिक्रिया येत नव्हती. मला वाटले आई खूप रागावलेली आहे. ती काही आता मला माफ करणार नाही. पण परत मनात विचार आला की जे घडायला नाही पाहिजे ते तर घडून गेले होते त्यामुळे पश्चाताप करण्यात काही अर्थ नाही. उलट संधीचा फायदा घेणेच शहाणपणाचे ठरेल असा विचार करू लागलो. अशी वेळ परत कधी येईल की नाही सांगता येत नाही असे म्हणून परत माझ्या मनात सैतान संचारण्यास सुरूवात झाली.​

मी हळूच आईच्या ओठांवर माझे ओठ ठेवले. तेवढ्यात आईने आपले डोळे उघडले आणि माझ्याकडे एक कटाक्ष टाकला. परंतू मी तिच्याकडे दुर्लक्ष करत तिचे मुके घ्यायला सुरूवात केली. मनात ठरविले की आता नाही तर कधीच नाही आणि मी तिला परत चोळण्यास, दाबण्यास सुरूवात केली. ती आताही कोणताच प्रतिकार करत नव्हती. माझा लंड परत तापायला लागला, ताठ झाला. दुसरी स्वारी करण्याची लंडाची तयारी पाहून मी पण मनाला आदेश दिला आणि झटकन आईच्या अंगावरची चादर बाजूला सरकवली. आईने लगेच तिचे पाय वरती केले आणि आपल्या छातीला लावले व पुच्ची दाबून धरली. मला कळले नाही की आता ती का प्रतिकार करत आहे? पण मी तिला थोडाच जुमानणार होतो? मी तिचे पाय परत खाली दाबले आणि तिच्या मांड्यांवर माझ्या मांड्या दाबल्या अन खासकन माझा लंड तिच्या पुच्चीत घुसवला. आता मी खूप जोरजोराने तिला झवू लागलो होतो. पहिल्यापेक्षा आता माझा झवण्याचा वेग तिप्पटीने वाढला होतो. मी तिला सतत वीस ते पंचवीस मिनीटे झवत राहिलो. ​

काही वेळाने माझे वीर्यपतन झाल्यावर मी तिच्या अंगावरून उठलो आणि तसाच आणि शेजारी उभा राहिलो. ती माझ्याकडे पाहत नव्हती. मला वाटले होते की आता तरी ती माझ्याशी काही तरी बोलेल आणि मी तिची समजूत काढेल. मी बाजूला झाल्यावर, तीने तिचे तोंड शेजारी पडलेल्या तिच्या साडीमध्ये लपवले आणि हळू हळू रडू लागली. मला वाटले की थोडी रडेल आणि होईल शांत. पण काही वेळाने ती मोठ्याने रडायला लागली. तीचा रडाण्याचा आवाज वाढू लागला. आता मात्र मी थोडा घाबरू लागलो.​

मला वाटले की आईच्या रडण्याने जर शेजारचे लोक आपल्या घरात बघायला आले तर सगळाच घोटाळा होईल. लोकांनी आईला पलंगावर विवस्त्र अवस्थेत रडतांना पाहिले तर ते लगेच सगळे माझ्यावरच शंका घेतील आणि मला भरपूर मार खावा लागेल. नुसता मारच खावून भागणार नाही तर मला पोलीसांच्या ताब्यात देखील देतील आणि स्वतःच्या आईवर बलात्कार केल्याच्या गुन्ह्यामध्ये मला शिक्षाही होईल. आता मला खूप घाम फुटायला लागला होता. काय करावे कळेनासे झाले. उगीच आईला झवलो आणि हे प्रकरण वाढवून घेतले. तिला हळूहळू आपल्या जाळ्यात ओढून नंतर तिच्याच संमंतीने शारीरिक संबंध ठेवता आले असते. परंतू असा अताताईपणा करून काय कमावले? ​

मग मी परत आईला उठविले, तिच्या अंगावर तिची साडी टाकली आणि सरळ तिच्यापुढे कान धरून उठा बश्या काढू लागलो आणि तिला कळकळीने विनंती करू लागलो. ​

"आई प्लीज रूडू नकोस, चुकले माझे, मी परत असे कधीच नाही करणार. तु देशील ती शिक्षा भोगण्यास मी तयार आहे. पण प्लीज गोंधळ करू नकोस. मी तुझाच मुलगा आहे, आपली दोघांचीही इज्जत आता दावणीला लागलेली आहे." ​

तरी पण आई काही रडायची थांबत नव्हती. मला काय करावे कळेना, शेवटी मी पण नाटक करण्याचे ठरविले. मी ही हळू हळू रडायला लागलो, आरडा-ओरडा करायला लागलो. घराची दारे खिडक्या उघडायला लागलो. हे बघून ती जरा दचकली व उठली आणि घराचे दार लावले व खिडक्याही लावू लागली.​

तिला आता माझी भिती वाटायला लागली होती. मग मी म्हणालो,​

"आई, मी एवढी तुझी माफी मागतो आहे, तुला विनवणी करतो आहे तरी पण तू मला माफ करत नाहीस. मी असे काय केले की तू मला माफ करशील?" ​

त्यानंतर ती जरा शांत झाली व हळू हळू चालत पलंगावर जावून बसली. तिने अजून कपडे काही घातले नव्हते. मी पण नागडाच होतो. तिने मला तिच्याकडे बोलावले आणि बोलली,​

"दिनेश, तू जर मला वचन दिले की तू मला परत कधीच हात लावणार नाहीस, तरच मी तुला माफ करीन. नाहीतर हा झालेला सर्व प्रकार मी तुझ्या बाबांना सांगणार."​

मी खूप घाबरलो आणि काहीच न बोलता तसाच एका जागेवर उभा राहिलो. माझ्याकडून काहीच प्रतिक्रिया येत नाही हे पाहून तीने साडी घातली आणि घरातील काम करायला सुरूवात केली. ​

मला आता काय करावे कळत नव्हते. झालेला सर्व प्रकार खूप लाजीरवाणा होता याची मलाही जाणीव होती पण त्याचबरोबर मला दोनदा आईला झवायला मिळाले याचाही खपू आनंद झाला होता. मला आता आईच्या समोर जाणे चुकीचे वाटू लागले होते. मी खूप शरमल्यासारखा झालो होतो. बाहेर पावसाची संततधार चालू होती. थोड्या वेळाने मी कपडे घातले आणि कामानिमित्त बाहेर चाललो आहे व तासाभरात परत येतो अशी एक चिठ्ठी आईसाठी लिहून ठेवली तसाच छत्री न घेता घराबाहेर पडलो.​

बाहेर गेल्यावर काही वेळ ती तसाच चालत राहिलो. साधारण एक दोन किलोमीटर चालल्यावर एका ठिकाणी बसलो व सकाळी घडलेल्या घटनेचा विचार करू लागलो. शाळेची परीक्षा चालू होती पण त्याची मी अजिबात काळजी करत नव्हतो. उद्या कोणता पेपर आहे हे सुद्धा मी विसरून गेलो होतो. सकाळच्या घटनेमुळे मी पार शुन्य झालो होतो, मला परत घरी जावेसे वाटत नव्हते. बाहेरच फिरत रहावे असे वाटले. मी दुपारी काही न खाता तसाच इकडे तिकडे फिरत राहीलो. घरी फोन देखील केला नाही. आईचा रूसवा अजून गेला की नाही हे सुद्धा माहिती नव्हते. कारण तिने मला अजून काही माफी दिली नव्हती.​

रात्री खूप उशीरा घरी जाण्याचे ठरविले कारण तोपर्यंत आई पण झोपी जाईल आणि मला काही टेंशन येणार नाही. मग सकाळी लवकर उठून परत आईची माफी मागू आणि जर तिने माफ नाहीच केले तर तसेच न जेवता शाळेत निघून जायचे असे ठरविले. संध्याकाळचे चार वाजले होते. दिवसभर खूप गरमी होते होती. हळूहळू आभाळात काळे ढग जमायला सुरूवात झाली. थोड्याच वेळात जोराचा पाऊस येण्याची शक्यता निर्माण झाली. मी अजूनही काहीही खाल्लेले नव्हते त्यामुळे पोटात कावळे कोकत होते. परंतु जोपर्यंत आई तिला कधीही हात न लावण्याचे वचन न घेता आपल्याला माफ करत नाही तोपर्यंत काही खायचे नाही असे ठरविले. कारण जर मी तिला कधीही हात न लावण्याचे वचन दिले तर आज सकाळच्या सारखे कधीही झवू शकणार नाही, तिचे स्तन दाबू शकणार नाही. मला तिच्याकडून विनाअट माफी पाहिजे होती आणि नंतर खूप खूप झवायचे होते. ​

आता आकाशात ढग गरजू लागले होते, वारा जोरजोराने वाहू लागला होता. परंतू अद्यापही आईने मला फोन केला नव्हता. ती माझ्यावर खूपच चिडलेली होती. थोड्या वेळाने सोसाट्याचा वारा वाहू लागला, मोठमोठ्याने ढगांच्या गर्जना ऐकायला येवू लागल्या आणि पावसाचे मोठ मोठे थेंब टपाटपा अंगावर पडू लागले. तेवढ्यात माझा मोबाईल फोन वाजू लागला. मी विचार केला की आईनेच फोन लावलेला असेल, त्यामुळे मी दुर्लक्ष्य केले. एक दोन वेळा फोन नाही उचलला तर आई काळजी करेल आणि नंतर मला माफ करेल असा विचार केला.​

नंतर जोराचा पाऊस सुरू झाला. दहा मिनीटांनी परत फोन आला, आता मी पाहिले तर आईचाच फोन होता. फोन बराच वेळ वाजून दिला पण उचचला नाही. सतत दोन तीन वेळा तिने फोन केला परंतु मी उचललाच नाही. शेजारी एका दुकानाच्या बाजूला गेलो व तिथे निवारा असल्यामुळे काही काळ थांबलो. साधारण दहा मिनिटांनी परत फोन वाजला. मी ठरविले की आता आईला थोडे कासाविस होऊन द्यायचे आणि काही वेळाने फोन उचलायचा व माफी मागायची. तिने माफ केले तरच घरी येईल असे सांगायचे. मला खात्री होती की ती माफ करेल. मग घरी जावून तीची चांगली प्रेमाने समजूत काढायची व एकदा राग शांत झाला की काही दिवस आपणही शांत रहायचे व हळू हळू परत तिला झवण्याची सेटींग लावायची. ​

माझा फोन परत वाजू लागला. मी पाहिले तर बाबांचा फोन होता. मी फोन उचलला तर बाबा बोलले, "काय रे दिनेश, कुठे आहेस तू आता?"​

मी म्हणालो, "इथे, मित्राच्या घरी आलो आहे."​

त्यावर बाबा म्हणाले, "अरे, मी किती वेळ तुला फोन लावतोय, तुझी आईपण फोन लावतेय पण तू काही उचलतच नाहीस?"​

मी म्हणालो, "नाही बाबा, पावसामुळे मला ऐकूच आले नाही."​

त्यावर बाबा म्हणाले, "आपल्या घराकडे खूप मुसळधार पाऊस चालू आहे, घरातली वीजही गेली आहे आणि रस्त्यांवरून खूप पाणी वाहते आहे. तुझी आई घरात एकटीच आहे, त्यामुळे तू लवकर घरी जा. तुझी आई खूप घाबरली आहे."​

पण मी माझ्या निर्णयावर ठाम होतो. जोपर्यंत मला आईकडून बिनाशर्त माफी मिळत नाही तोपर्यंत मी घरी जाणार नव्हतो.​

मी बाबांना म्हणालो, "ठीक आहे, जातो घरी" आणि फोन कट केला. त्यानंतर आईने पुन्हा फोन केला. मी ठरविले की फोन न उचलण्यापेक्षा जर कट केला तर तिलाही कळेल की माझा राग अजून गेलेला नाही, आणि आई मला माफ करेल असा विचार करून मी तिचा फोन कट केला. तिने परत फोन केला, मी परत कट केला. नंतर काही वेळाने परत बाबांचा फोन आला. ते मोठ्याने माझ्यावर ओरडले,​

"तू अजून पोहोचला की नाहीस घरी? कुठे थांबला आहेस? तूझी आई एकटीच आहे घरी, ती खूप काळजी करते आहे तुझी. सगळीकडे अंधार आहे, तिला खूप भीती वाटते आहे. लवकर जा आणि घरी गेल्यावर मला फोन कर."​

त्यावर मी त्यांना "हो" म्हणालो व फोन बंद केला.​

बाबांबरोबर बोलत असतांना आईपण मला सारखी फोन लावत होती. शेवटी आता उचलण्याचा मी निर्णय घेतला. तिचा फोन आल्यावर मी उचलला व काहीच बोललो नाही. ती तिकडून "हॅलो, हॅलो, हॅलो दिनेश" असे ओरडत होती.​

नंतर बोलली, "तू लवकर घरी ये. इकडे खूप मुसळधार पाऊस चालू आहे, घरातील वीजही गेलेली आहे आणि मला खूप भीती वाटते आहे."​

तरी मी काहीच बोललो नाही व फक्त तिचे म्हणणे ऐकत होतो.​

त्यावर ती म्हणाली,​

"मला माहिती आहे तू का बोलत नाहीस. मी सुद्धा तु गेल्यापासून एकाच ठिकाणी बसले होते व सकाळच्या घटनेचा विचार करत होते. अजूनही तू मला परत कधीच हात न लावण्याचे वचन दे, मी तुला लगेच माफ करते."​

परंतु तरीही मी काहीच बोललो नाही व फोन कट केला. एका मिनीटानंतर आईने परत फोन केला म्हणाली,​

"दिनेश, दिनेश, लवकर घरी ये, मला मला खूप भिती वाटते रे."​

मग मी म्हणालो,​

"ठीक आहे, येतो घरी पण मला तू बिनशर्त माफ केले तरच."​

त्यानंतर ती थोडा वेळ गप्प झाली. मला वाटले की ती काही आता बोलणार नाही व परत फोन पण करणार नाही.​

काही वेळाने ती बोलली, ​

"ठीक आहे, केले माफ तुला पण लवकर घरी ये."​

मी परत विचारले, "बिनशर्त माफी दिली ना?"​

ती म्हणाली, "हो. आता ये लवकर." ​

आईच्या तोंडून असे ऐकल्यावर मी खूप खूष झालो. माझ्या आनंदाला पारावार राहिला नव्हता. मला आकाश ठेंगणे झाले होते. आता मी तिला हात लावू शकणार होतो, तिला परत झवू शकणार होतो. मी तसाच पावसात भिजत भिजत घराच्या दिशेने पळू लागलो. वरून मुसळधार पाऊस कोसळत होता, रस्त्याने पाण्याचा पूर चालू होता, वीज गेलेली होती, परंतु माझ्या मनांत आनंदाचा वारा वाहू लागला होता. दिवसभर जेवलो नव्हतो तरीही आता माझी भूक पळून गेली होती. कधी एकदा घरी जातोय असे मला झाले होते.​

क्रमश:

 

[blabzak]

मला तुझी अनैतिक शिकवण आवडली